నేనెవరిని?

 నన్నుసిద్ధం చేసిన ప్రజలనే కాదంటున్న నేనెవరిని?

 నా శరీరంలో దాగి ఉన్న నామెదడు నా కన్నా మోసకారి!

 ఈ మెదడుతో ఎదురు పడడం సాధ్యం కాకుండా ఉంది!

 నేనాలోచించేది ఏదీ నాకు పట్టిలేదు, ఆలోచనలన్నీ అరువు తెచ్చుకున్నవే, నన్ను కదిలించిన సంగతుల గురించి, నన్ను కదిలించని సంగతులను గురించీ, ఆలోచించలేకుండా ఉన్నాను -------

నేనాలోచిస్తున్నాను –

రాజకీయంగా – సాంఘికంగా – ఇంకోరకంగా – మరో రకంగా ----

అప్పుడప్పుడు అర్థం లేకుండా ----

అయినా నా ఈ ఆటకు, ఎప్పుడో రాసి పెట్టిన రూల్సున్నాయి –

నేను రూల్సు మార్చినా , ఆటమాత్రం మార్చదలుచుకోను,

 

నేను –

ఊహలూ ఉద్రేకాల పుట్టను –

చరిత్ర మిగుళ్లు తిని బలిసిన నేను,

ప్రేరణలూ, పూరణల కట్టను,

ఒకకాలు ఆటవికయుగంలో, ఇంకోకాలు అంతులేని నాగరికతాపథంలో,

 

నేను నిర్భేద్యుణ్ణి,

సమస్త సామగ్రి కలబోసి చేసిన మాయబొమ్మని

నేను నిశ్శబ్దాన్ని,

ఈ మత్తులో నన్ను నేను చిత్తుచేసుకోవాలనీ,

ఈమత్తులో నా ఆశలగుత్తులను ఎత్తుగా పేర్చుకోవాలనుకుంటూ నేనీ,

          కాలమంతా వృథా చేశానుగదా,

ఏనాడో మాత్రమే, శృతిలో కొన్ని స్వరాలు పలికిన,

ఈనాడు మాత్రం పనికిరాక మూలపడిన,

వాయిద్యాన్నా నేను

ఆనాటి శృతుల్లో అక్షరాలను –

నా సంతకాన్ని వెతుక్కుంటున్నాను,

 

నా సంతకం – ఎవరికి కావాలి నా సంతకం –

మెరుపు మెరిసి మొక్కలు ముక్కలయినాయి,

మనుషులంటే పిచ్చెత్తి, మధ్యలోకి విరిచేసింది,

మిడతలదండు పొలాలను మింగేసింది,

వరదలు కొండలనుకూడా ముంచేశాయి,

భూకంపాలింకా ఆగనేలేదు,

ఇవి నా సంతకాలు

ఇవే నా సంతకాలు

 

నేను

ఈ పుస్తకాల్లో, ఈ కథల్లో, ఈ కావ్యాల్లో, ఈ పత్రికల్లో, ఈ ప్రసంగాల్లో, మునిగి ఉండకపోతే –

ఈ సమాచార ప్రపంచంలో కరిగి ఉండకపోతే,

అనామకుణ్ణి అయ్యుండే వాణ్ణా?

అస్తవ్యస్తమైన అక్షరాలలాగ మిగిలి ఉండేవాణ్ణా?

అప్పుడే బాగుండేదేమో

ఇంకేదయినా మంచి ఆలోచనన్నా వచ్చి ఉండేది,

నా కళ్లకు నా చెవులకు నేనర్హుణ్ణి

నా ఊహలు మాత్రం, ఈ ఏటి పక్క కొంగలూ, రాత్రిపూట దొంగలూ, ఆకలిగొన్న సివంగులూ, నా ఎదనే రహదారిగా వస్తున్న -----

 

నా ఊహలు మాత్రం- నావే – నేననర్హుణ్ణే ---

 

తమ అత్యుత్తమ మేధస్సులను, ఆలోచనల కరుకు నోట్లను,

నమ్మేవాళ్లను పిలవాలనుంది,

అమ్మేవాళ్లను అదిలించాలని ఉంది,

నమ్మండి బాబూ –

మీరు నమ్ముకున్న ఈ చిల్లర నాణాలు,

ఈనాడు చెల్లవు –

మీకింకా తెలియనే తెలియదు పాపం –

మీ బొమ్మలనూ, మీ బొరుసులనూ, ఫూడ్ ఫర్ ఆల్, పులిబొమ్మలతో సహా తిరిగి తీసుకోండి

జేబుల్లో దాచుకోండి –

ఆ మాయలన్నీ, మీ మాయలన్నీ, ఆనాడే అయిపోయినయి,

ఒప్పుకోండి – తాతలొదిలిన దేశంలో – అరువు తెచ్చుకున్న దృశ్యాల్లో, అడుక్కొచ్చుకున్న బొమ్మల్లో బతుకుతున్నామనీ,

వీటన్నిటికీ మీరు వెల చెల్లిస్తే,

మీ ప్రాణాలతో –

ఆవలి గట్టున – ఆ మైదానం – ఆ రహదారీ – అన్నీ వదిలేసి – మీ మార్గాన –

ఊహా గమ్యంనుండి ఊహా గమ్యానికి – అంతులేని ప్రయాణం –

అప్పుడర్థమవుతుంది.

 

నీడలాంటి నిద్ర –

రెక్కలొచ్చి అగాధంలోంచి ఆకాశానికి ఎగిరిపోయి–

ఒక మనిషి ఇంకొకణ్ణి కరవకపోతే –

అరవకుండా వదిలేస్తే -----

తన అరవయి ఆరు చేతులతో పక్కవాణ్ణి పట్టేయకపోతే –

ఓ మానవతా ----

అదుగో అంతంత దూరం ----

అసింటా ---- అంతంత దూరం ---

నేను ఛస్తా – నిన్ను చంపుతా ---

నన్ను నేనే చంపుకుంటా ----

ప్లీజ్! అసింటా! అంతంత దూరం ----

 

నాకు కోపం – ఆదీలేని – అంతంలేని కోపం–

అనాటి హిమయుగంనాటి నా కోపం –

ఈనాటి హిమయుగానికి ఎదురొడ్డి ----

ఈ యుగం అంతమైతే --- అందరూ అన్నట్లు ----నమ్మినవాళ్లు –

నమ్మనవాళ్లు --- శాస్త్రజ్ఞుడూ , స్వామివారూ ----అందరూ అన్నట్లు ---

ఈ యుగం అంతమైతే ---

ఇప్పుడే ఎందుకు కాకూడదు?

ఈ చలనం ఆగకముందే –

ఆ జ్వలనం సాగకముందే –

తుదితీర్పు రాకముందే –

ఇప్పుడే ఎందుకు ఆగకూడదు?

అభ్యంతరం ఉంటుందా ఎవరికైనా?

 

 

ఇంకా ఉంది