Vijayagopal's Home Page

Poetry ( Original and Translations)

Home
Audio - Ag Univ Lecture
Biodata
My Accomplishments
Telugu Science Primer
Books Published
My story
Telugu Articles - 1
Telugu Articles - 2
Telugu Stories and Articles-3
Marana Tarangam - A collection of Stories
Childrens stories
Poetry
English Collection
Translated Telugu Stories
Kahlil Gibran
Points to ponder Archives
Book Reviews
Science
TV Progs., Scripts

Vijayagopal's own Poetry and some Translations.

Telugu Songs - Lyrics

A few lyrics composed by Vijayagopal.

Mahia- A new form of Poetry

Mahia is a folk meter of poetry in Punjabi.
Urdu poets experimented with it. It fell on me to do so in Telugu.
మాహియా అనే ఒక కొత్త ఛందస్సులో కవితలు

African [poetry ]

 

Chenjerai Hove

Tyrant

 

Why cry

ఏడుపెందుకు?
for the wingless spirit bird?

ఆ రెక్కలులేని పక్షి కోసం
Why cry

ఏడుపెందుకు?
for the honeybird?

ఆ తేనెపిట్ట కోసం

The king attends a funeral

రాజు అంతిమయాత్రకు వస్తాడు
and dances with his eyebrows,

కనుబొమ్మలతోనే కలయాడతాడు
his naked words smelling of sand

అతని ఉత్తుత్తిమాటలు ఇసుక వాసన వేస్తాయి
and gunpowder.

తుపాకీ మందు వాసన కూడా

The polluted wind

కంపు గాలిలో
only smells of lost dreams,

కరిగిన కలల వాసన
some kinds of amorphous declarations

ఓ రకమైన పొడిపొడి నిర్ణయాలు
about blood mixed with dance songs.

ఆటపాటల్తో కలిసిన రక్తం గురించి

Our royal king

మన మంచి రాజు
smokes a tired cigarette

అలసిన ఓ చుట్టకాలుస్తాడు
and eats biscuits with a fork.

బిస్కట్లను ముళ్లచెంచాతో తింటాడు

He lives in volcanic tempers,

అతను అగ్నిపర్వతం ఆవేశంలో ఉంటాడు
sniffing the wind for armed insurgency

గాలిలో సాయుధపోరాటం వాసనలను వెదుకుతాడు
in all locked places.

అదీ, అన్నీ తాళం వేసిన జాగాల్లో

The king,

రాజు గారు
he wears necklaces of bullets

తూటాలను దండగా తాలుస్తాడు
his lips stiff with pronouncements.

మాటమాత్రం పట్టినట్టుంటుంది

Tomorrow's funeral

రేపటి అంతిమయాత్రకు
is banned,

అనుమతి లేదు
the corpse

శవాన్ని
detained

పట్టి ఉంచి
for further

ఇంకా
questioning.

ప్రశ్నించాల్సి ఉంది.

Tappu Naadi Kaadu!

 అందరికీ ఏడు చేపల కథ తెలుసు. అలాంటిదే కానీ చాలా మందికి తెలియని కథ ఇది.
శీర్షిక  "తప్పు నాదికాదు."
 Every Telugu person wirth the name knows the story of The Seven fish.
 This poem is about the same point.
Passing the buck!
But, here the wheel goes a full circle!

Poetry from China!

Man is the same in any country!

Does this poetry tell you the same thing?

Before a Birth

A pregnant cow walks in the field

కట్టిన ఆవు పొలాల్లో నడుస్తుంది.
Listening to frogs, cicadas, birds

కప్పలూ, చిమ్మటలూ పక్షులను వింటూ
With an attention greater than ever before

ఇంతకు ముందెన్నడూ లేనంత జాగ్రత్తగా
She smells the grass, the crops

అది గడ్డినీ పంటనూ వాసన చూస్తుంది.

Whatever she hears

అది ఏం విన్నాసరే
It is new

అంతా కొత్తే
Whatever she smells

అది ఏం వాసన చూచినా
It is new

అంతా కొత్తే

When the little calf is born

చిన్న లేగదూడ పుడితే
It already knows what the village is all about

దానికి పల్లె గురించి అంతా అప్పటికే తెలిసి ఉంటుంది

 

 

Village and Me

A hundred Jin of village in me

పల్లె నా శరీరంలోని ప్రతి అణువూ
Many years away from the village

పల్లె నుంచి దూరంగా ఎన్నో ఏళ్లు
The village still lives in me

అయినా పల్లె నాలో ఇంకా బతికే ఉంది.
Tonight I suddenly remember

ఈరాత్రి నాకొక్క సారిగా గుర్తొచ్చింది
I am the running earth the village has lost

పల్లె గొట్టుకున్న ఒరుసుకుపోయిన మట్టిని నేనే

This earth now returns

మట్టి మళ్లీ తిరిగి వస్తుంది
To be readmitted into the village

పల్లెలో తిరిగి కలవడానికి

 (Zhang Shaomin)

 

 

Home Town

ఊరు

No matter how rich, how famous you are

ఎంత ధనవంతునివీ, ఎంత గొప్పవానివయినా
No matter how many people who used to know you

ఎంత మంది జనాలకు నీవు ఎరుక ఉన్నా
Can no longer recognize you

ఎవరూ నిన్నిప్పుడు గుర్తు వట్టరు
Look, if you are still son of a mom from the country

చూడూ, నీవింకా పల్లె తల్లి బిడ్డననుకుంటే
If you still want to return home

ఇంకా పల్లెకు రావాలనుకుంటే,
You will always see the earth

మన్ను ఎప్పటికీ కన్పిస్తుంది.
You will always see the lopsided buildings

చల్లినట్టున్న ఇండ్లూ కన్పిస్తయి.

Those crowded old buses

నిండిన బస్సులు
Carry you home

నిన్ను ఇంటికి చేరుస్తయి
Your dining tables have no fancy tablecloths

భోజనం పీట మీద పూల దస్తరు లేదు
No paper flowers

కాయితం పూలూ లేవు

Yet here is your home

అయినా ఇది నీ యిల్లు
Far behind the time

కాలంలో ఎన్క వడింది
Every morning

నిత్యం పొద్దున
You wake up to the winged clock called rooster

రెక్కల గడియారమనే కోడి కూతకు నిద్ర లేస్తవు

Your train has gone

నీ రైలు ఎల్లిపొయ్యింది
To many other home towns

ఎన్నో పల్లెలకు
Of black, red and yellow earth

నల్ల, ఎర్ర, పచ్చ మంటి ఊర్లకు

(Yan Bin)

 
నీడ
 

ఈ నగరంలోంచి

చచ్చీ చెడీ

సహస్రాంశమై

పల్లె చేరుకుంటాను

ఆ ఇల్లూ చేరుకుంటాను

నేను  నేనయ్యేలోపలే

ఎదురుగా ఎన్నో ప్రశ్నలు

వెక్కిరిస్తూ నిలబడతాయి.

ఎప్పుడొచ్చినవు?”

ఎన్నాళ్లుంటవు?”

ఈసారి ఇల్లు అమ్మేసి పోతవటగద?”

మరెన్నో ప్రశ్నలు

ఇక నేనేమవుతాను?

నావాళ్లుంటారనీ,

నాయనా వస్తివా?”  అంటారనీ

నా ఆశ

ఈ ఇల్లు నీదిరా!” అనీ

ఈ పల్లె నీదిరా!” అనీ

ఇక్కడే ఉండిపొమ్మంటారనీ

నన్ను నన్నుగా చేస్తారనీ

నా ఆశ!!

 ఆ పల్లె, ఆ ఇల్లు నన్ను

దూరం దూరం అని తరిమేస్తే

ఈ నగరంలో నన్ను నేను వెదుక్కుంటూ 

బతుకుతున్నాను.

 

This is a poem I have written long back.

I found it in my attic recently.
 

 

Like the shadows

నీడల్లాగ

Is there, out there, a sky

అక్కడెక్కడన్నా ఆకాశం అంటూ ఒకటి ఉందా?
Sunny or windy or humid with autumn

ఎండ ఉందా గాలి ఉందా వెలుతురుందా?
A sky at dawn, or a sunset sky?

ఉదయముందా సాయంత్రముందా?

Are there, out there, human faces

అక్కడెక్కడన్నా మనుషులంటూ ఉన్నారా?
Strange or familiar

తెలిసిన మనుషులూ తెలియని మనుషులూ
Happy or hurting

నవ్వే మనుషులు ఏడ్చే మనుషులూ
Friendly faces, or faces like beasts’?

రమ్మనే మనుషులు, రాక్షసం మనుషులూ

Is there, out there, a nothingness

అక్కడెక్కడన్నా శూన్యం అంటూ ఉందా?

With no future, and no past?

గతం లేని భవిష్యత్తు లేని స్థితి ఉందా?
Was it I who drew the curtains across the window?

అవేవీ కనబడకుండా నేనే తలపులు మూసుకున్నానా?

Is there, out there, dark earth

అక్కడెక్కడన్నా నల్లటి నేలఉందా?

That buries all flesh that once was beauty

అందాన్నంతా తనలోపల దాచుకుంటోందా?

That buries all glances, all shut lips?

బంధాలను తెంచేసుకుంటోందా?

 

Is there only this place?

మిగిలింది ఇంతేనా ఇంకేమీ లేదా?

Is there only this late afternoon?

ఈ మధ్యాహ్నమొకటే మిగిలిందా?
Is there only myself?

మధ్య నలుగుతూ నేనొకణ్ణే మిగిలానా?

 

Here is a Telugu poem Nagarikata, by Vijayagopal

Click to read the poem!

There is a poem which was printed in Telugu weekly Andhra Jyoti. I was travelling somewhere and found my poem printed in the magazine. The man who was sitting next to me in the bus, was reading this magazine. I remember the feeling I had at that time. I could not tell the person that the poetry is mine. He could perhaps have laughed at me! It was the time when mini poems were the order of the day.

I remember my good friend Maharaju gave the title to this poem.

ఆఫీసు

నేను సముద్రాన్ని కాదు.

నేను నదిని అంతకన్నా కాదు.

నేను కనీసం బావిని కూడా కాదు.

ఒక్క నీటి చుక్కైనా రాలీ రాలని మునిసిపల్ కుళాయిని నేను.

It roughly translates like this.

Office

I am not an ocean.

I am not even a river.

I am not at least a well.

I am a municipal tap that may or may not give a drop of water.

This poem steps was originally written in Telugu.
Only later I translated it into English. I now bring you the original.
 

మెట్లు

 

మెట్లు!

గుర్తున్నాయా నీకా మెట్లు?

వాటి మీదుగా ఎక్కి

పైకి, పైపైకి, చేరుకున్నావు.

అల్లంత ఎత్తుకు చేరుకున్నావు.

అక్కడినుంచి, రెక్కలుగట్టుకుని,

మరోచోటికి ఎగిరిపోతావు

చేతగాకపోతే

కిందపడి చితికిపోతావు

అదే, మెట్లను నమ్ముకుంటే,

జాగ్రత్తగా కిందికి దిగగలవు

మరోసారి పైకి ఎక్కనూ గలవు!

మెట్లు మరి గుర్తున్నాయా నీకు?

 

అల్లంత ఎత్తుకు చేరుకున్నావు గనుక

అక్కడినుంచి కిందికి దిగడానికి

నీకు లిఫ్టు దొరుకుతుంది.

అందులో దిగి అందంగా

సీనులోనుంచి తప్పుకో గలవు.

నీవు, తిరిగి వచ్చే సమయానికి

లిఫ్టు సిద్ధంగా

తలుపులు తెరుచుకుని ఉండకపోవచ్చు.

ఎన్నెన్ని మీటలు నొక్కినా

మాటవిని

కిందికి రాకపోవచ్చు.

సగం దారి చేరింతర్వాత

కదలనని భీష్మించి

నిన్నందులో బందీగా పట్టేయవచ్చు.

తాడుగాని తెగిందంటే

నీ తాడూ తెగినట్లే!!

 

మెట్లు మాత్రం

నీకోసం ఓపికగా, ఎదురుచూస్తూనే ఉంటాయి.

బీడువడి, పాడువడి గూడా

నీ బరువును మోయడానికి

సిద్ధంగా ఉంటాయి.

నీవు కలలుగన్న

ఆ ఎత్తులకు చేర్చడానికి

నీకెప్పటికీ దారి పరుస్తాయి.

ఎంత మంది మెట్లు!

ఎంతమంచి మెట్లు!

నీకు గుర్తున్నాయా మెట్లు?

ఉన్నా , పోయినా

అవి నిన్ను

గమ్యం చేరేదాకా

హుషారు చేస్తుంటాయి.

నీకు గుర్తున్నాయా మెట్లు

నీకు వాటిని వాడడం తెలుసు.

పడడం తెలుసు. పాడవడం తెలుసు.

పగలడం తెలుసు.

కనీసం మంచి మాటాడడం మాత్రం తెలియదు.

గుర్తుంచుకో!

ఆ మెట్లు మాత్రం నిన్ను

గుర్తుంచుకుంటాయి.

నేల మీది నిన్ను

నింగిలోని నిన్ను.

కానీ, నీకు గుర్తున్నాయా

అ మెట్లు?

గోపాలం కే.బీ

Steps

 

Do you remember them?

The steps.

Which you used and reached the top, up and above.

The steps which bowed before you and bore your burden.

Helped you reach the altitudes you always dreamt of.

Now that you are on the top,

You either fly away to a far off land

Or use the lift to reach the ground.

When you come back, the lift may not be ready and waiting for you.

It may not come down and open even if you push all the buttons.

It may get stuck half way and refuse to budge an inch.

The rope may give way and dump you in the other world.

But the steps, the poor old steps, the same old steps

However, keep waiting for you.

Even if they are worn out they would welcome your weight .

To carry you to the same old heights that you always cherished.

How many kinds and how very kind.

Alive or gone

They would still cheer you to the goals,

The steps

Do you remember them?

You only know to use them, not even thank them.

And fall from the height and perish.

Remember, the steps perhaps remember you

The you on the ground,

The you in the sky.

But do you remember them?

The steps?

 Vijayagopal  29-Oct-99

 

 

The evening

 

Sometimes very scary

The sky is red as if threatening

The evening

Sometimes enchanting

The school is closed for the day

Spread the evening before yourself

Spread the mind before yourself

Talk your heart out

Or

Keep quiet like the day that is about to die

The day has seen all

It has seen the happy children go to school and return equally empty

It has seen the orphan child being chided once again

By the mother who gives the leftovers

It has seen the children of god go hungry once again

And it chose to keep quiet

For there is no use complaining

The evening never complains

It is you who do so

Because the evenings leaves you alone

Throws you into the scary night.

You know well that it would dawn again

There would be another day equally empty like all the other

You are not looking for the day

You want the evening

You want it alive

You want it bright

It fails you

You hate it

Evening is so enchanting

The school is closed only for the day

It would call you again

For the same old empty lesson

 

Vijayagopal

 

Love song on the city

 

Winding the hand around the slender waist of Tankbund

Drawing the cities beatiful face closer

Peeping into the Abids eyes tired with tidings

Kiss the cheeks that reflect the light from the lamps

Naubat Pahad would shine  like a jewel in the hair bun

Banjara hills breasts would sway wildly

In the soft under garment beneath the nylon saree

Secunderabad’s pelvic beauty would entice you.

In those thousands of bars amidst a thousand drunken songs

Pitiable maiden’s dance would send you into trance

From the half ajar doors of the Zenana

At once a stale wind would blow

From the moon light spilt on Hussain Sagar

A lovelornes tragic story would be heard.

While wilted flowers touch the warm feet

On the road flows, the unknown lust each night

The imbecile nature of the Telugus rough alike the Dhotis folds

Hangs ugly around the MLA’s quarters

From the intelligence that pours out it’s  self and selling antics

Into the unhindered industrial civilisation’s nakedness

Grows the city beauty and hug her loosely.

From the slumber caused by the musky huskiness

You would be jolted by the spanking petrol smell.

Musi river would carry the raw romance, and the dirty sins

Silently and pitiably

From atop the Charminar, an old vulture ruminating on the old splender

Would cry out “treason” and whine

Still the youth is not lost. Beauty never faded. Mehboob Zindabad!

City that hides the feudal secrets even to this day is Hyderabad!!

 

                                     Devarakonda Balagangadhara Tilak

 

Rain

 

Rain that came all of a sudden

Made me and my friends

Stranded in a tin shed,

Night, from far away,

Peeps through the rain,

Without notice like a cheetah this rain attacked,

Arreseted me and my friends in the tin shed,

Rain challenges you,

You are helpless,

You don’t have any arms,

You can’t be one,

Jumping from atop the tin shed,

Slipping from the leaves,

The music that it makes,

You must have to listen,

Rain that rains like metal balls,

You can't face,

Arrested, thinking arrested thoughts, you!

Unexpectedly a black dog juts in,

And sits at your feet,

Night, in that guise,

You think, has come to keep you company,

Making you stand under the tin shed,

To slap you this side and that,

It is capable,

In a german silver vessel,

Like one after the other the falling drops,

Impatiently, You,

What are you before it’s brute force,

It turned the tin shed into a police lock-up!

It was after all in the evening while coming ,

In a similar rain that came without notice,

Naked children jumping

With contempt to the rain, playing!

To the onlookers each a little

Doled out happiness

You can’t even turn into a child

Can’t be daring,

Under the tinshed among the old bicycles

You must have to rust like that

If you love the rain,

It curls and curls around you

Keeps coming behind you and becomes one with you

Rain is a comfort and a discomfort

Rain is  life and a fragrance

A string of pearls that shines in the neck of the earth.

 

K Sivareddy

Varsham Varsham

 

 

Common Man

 

Once in a while this world whistles at you.

You should not care for it.

Or you will turn into a statue.

Remain only a mute spectator.

Watching whatever happens around.

                                                                        No questions asked.

No questions answered.

 You turn a deaf ear and walk your way.

They may not even know you have not cared.

For they care not much for you.

You are but one face in the crowd.

The whistle was not for you.

It was for the elusive common man.

They are fools if they think  you are common.

Who is common?

Each man and woman has his or her story to tell.

The speeches, the schemes meant for the common man,

are but wishful thinkings of those who couldn't do better.

 

                                                                          GopalamKB

వర్షం

 

వర్షం వస్తానన్నది.

ఎండిన కప్పలా ఎదురు       

చూచాను.

పెనుగాలి వీచింది.

చినుకు రాలలేదు.

ఉరుములు ఊరించాయి.

వాన మాత్రం కురవలేదు.

చివరకు మిగిలిందింతేనని

ఆరుబయటే పడుకున్నాను.

దుప్పటి తడిసిందని తెలిసేలోగా

వాన వెలిసింది.

వర్షం వస్తుందనిపించింది.

ఎండిన కప్పలా

ఎదురుచూచాను.

దుప్పటి తడిగానే ఉంమది.

వానమాత్రం రాలేదు.

 

దృష్టి

వాడు తన నీడలో

మేకులు దిగ్గొడుతున్నాడు.

ఏంజేస్తున్నావు బ్రదర్

నా దేశం బొమ్మ గీస్తున్నా సార్

                                          -

గోపాలం

These are only samples